CHIRURGIA BARKU
Problemy związane ze stawem ramiennym, poczynając od niestabilności, poprzez uszkodzenie pierścienia rotatorów, na chorobie zwyrodnieniowej kończąc, są jednym z moich głównych zainteresowań.
Poniżej znajdą Państwo informacje na temat głównych patologii wraz z ich wizualizacją.
Protokoły dotyczące rehabilitacji po leczeniu operacyjnym znajdą Państwo w zakładce rehabilitacja.
NIestabilność stawu ramiennego
Niestabilność pourazowa barku dotyka zwykle aktywnych ludzi młodych. Najczęściej są to zwichnięcia przednie, a leczenie operacyjne polega na rekonstrukcji obrąbka panewki i więzadeł obrąbkowo-ramiennych, wg technik np. Bankart, BLS.
Grupa osób, która zwicha sobie bark "na zawołanie", bez historii urazowej, znajdzie więcej informacji w zakładce
W przypadku nawrotowej niestabilności z towarzyszącym uszkodzeniem (złamaniem) głowy kości ramiennej w części tylnej typu Hill-Sachs, istnieje również możliwość dodatkowej stabiliacji, ze zmianą wektora działających sił w pozycjach zwichających bark - remplissage.
W trudnych przypadkach, kiedy niestabilności towarzyszy kostny ubytek panewki >20% ("off track"), odtwarzam prawidłowy tor głowy kości ramiennej na powierzchni panewki, stosując techniki Latarjet lub bone block.
ZESpół ciasnoty podbarkowej
Przewężenie przestrzeni podbarkowej prowadzi najczęściej do wystąpienia dolegliwości bólowych, ograniczenia odwodzenia, a w odległym czasie uszkodzenia pierścienia rotatorów. Leczeniem operacyjnym z wyboru jest akromioplastyka.
Uszkodzenie pierścienia rotatorów
Pierścień rotatorów to grupa 4 mięśni pokrywających głowę kości ramiennej, umożliwiających poruszanie barkiem.
Uszkodzenie dotyczy najczęściej dojrzałych pacjentów. Powoduje ból, również nocny, z osłabieniem i ograniczeniem zakresu ruchu kończyny górnej.
Leczeniem z wyboru jest artroskopowa rekonstrukcja przyczepu uszkodzonych mięśni.
W przypadku najczęstszego uszkodzenia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego (SST) występuje ograniczenie odwodzenia kończyny górnej, problemy z uczesaniem się, czy pracą z ręką nad poziomem głowy.
W przypadku uszkodzenia ścięgna mięśnia podłopatkowego (SSC) występuje ograniczenie rotacji wewnętrznej kończyny górnej, czyli problem sprawiać będzie sięgnięcie do tylnej kieszeni lub zapięcie stanika.
nienaprawialne uszkodzenie pierścienia rotatorów
Rozległe i zastarzałe uszkodzenia ze znaczną retrakcją (cofnięciem się) i stłuszczeniem mięśni (mało mięśnia w mięśniu) nie pozwalają na anatomiczne odtworzenie ich przyczepu, umożliwiając jedynie częściowe jego odtworzenie.
W swojej praktyce stosuję różne dodatkowe techniki pozwalające na odzyskanie utraconego ruchu:
- artroskopowa rekonstrukcja górnej torby (SCR),
- implanty przestrzeni podbarkowej - balony,
- aloplastyka (proteza) odwrócona
Uszkodzenie ścięgna głowy długiej mięśnia dwugłowego ramienia (LHB)
Patologia LHB dotyczy większości barków z uszkodzonym pierścieniem rotatorów, jak również może stanowić izolowany problem.
W przypadku uszkodzenia przyczepu LHB do obrąbka panewki mówimy o uszkodzeniach typu SLAP.
W przypadku jego niestabilności w rowku kości ramiennej mamy do czynienia z jego "przeskakiwaniem" i bólem w przedniej części barku.
Leczenie artroskopowe może obejmować rekonstrukcję przyczepu, tenodezę LHB (mocowanie do kości ramiennej poniżej oryginalnego przyczepu) lub tenotomii (odcięciu), w przypadku której, należy liczyć się z kosmetycznym efektem Popey'a.
niestabilność pourazowa stawu barkowo-obojczykowego (ACJ) / zwichnięcie obojczyka
Niestabilność stawu barkowo-obojczykowego dotyczy osób aktywnych, najczęściej rowerzystów. W wyniku urazu dochodzi do rozerwania więzadeł kruczo-obojczykowych, a ruchomy koniec dalszy obojczyka wyczuwalny jest pod skórą - tzw."objaw klawisza".
Leczenie polega na artroskopowej stabilizacji obojczyka z odtworzeniem więzadeł, a w zastarzałych urazach również z dodatkowym wzmocnieniem własnymi ścięgnami, pobranymi z innej okolicy ciała.
Zmiany zwyrodnieniowe stawu barkowo-obojczykowego (ACJ)
Punktowy ból - często wskazywany opuszką palca - w okolicy końca dalszego obojczyka może być związany ze zmianami zwyrodnieniowymi stawu barkowo-obojczykowego. Jedną z metod w przypadku nieskutecznego leczenia zachowawczego jest artroskopowa resekcja zmienionego ACJ.
Złamanie obojczyka
Częsta kontuzja wśród rowerzystów i narciarzy, dobrze lecząca się zachowawczo, aczkolwiek przy znacznym skróceniu i przemieszczeniu odłamów - leczenie operacyjne stanowi istotną alternatywę.
Zmiany zwyrodnieniowe stawu ramiennego
Zmiany zwyrodnieniowe stawu barkowego to dość rzadka patologia ze względu na charakter wiszący stawu.
Występuje najczęściej osób starszych lub wtórnie w wyniku przebytego urazu.
W zależności od wydolności pierścienia rotatorów i charakteru patologii stosuję kilka technik wymiany uszkodzonych powierzchni stawowych:
- aloplastyka połowicza,
- aloplastyka anatomiczna,
- aloplastyka odwrócona.